Wynagrodzenie wyłącznie z aktualnego stosunku pracy

Zatrudniłam pracownicę bezpośrednio po ustaniu jej poprzedniego stosunku pracy (gdzie zarabiała znacznie więcej), pod koniec którego trochę chorowała, otrzymując za okres niezdolności do pracy zasiłek chorobowy. Kilka dni po podjęciu pracy w mojej firmie również zachorowała. Ustaliłam wysokość należnego jej świadczenia chorobowego wyłącznie na podstawie wynagrodzenia, które uzyskała w mojej firmie, pomimo że pomiędzy poprzednią niezdolnością do pracy a obecną nie minęły 3 miesiące kalendarzowe. Czy postąpiłam prawidłowo?

TAK. Celem zasiłku chorobowego oraz wynagrodzenia chorobowego przysługującego pracownikowi jest zrekompensowanie wynagrodzenia za pracę utraconego wskutek niezdolności do pracy z powodu choroby.

Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu będącemu pracownikiem stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Ustala się ją z okresu krótszego, tj. z pełnych miesięcy ubezpieczenia, albo w oparciu o wynagrodzenie, które pracownik osiągnąłby gdyby pracował cały miesiąc, gdy niezdolność do pracy powstała przed upływem odpowiednio 12 lub pełnego miesięcy/a kalendarzowych/ego. Stanowi o tym art. 36 ust. 1-2 i art. 37 ustawy zasiłkowej.

Przy czym omawianą podstawę wymiaru zasiłku chorobowego (służącą obliczeniu należnej kwoty świadczenia chorobowego) ustala się z uwzględnieniem wynagrodzenia uzyskanego u płatnika składek w okresie nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego, w trakcie którego powstała niezdolność do pracy (art. 36 ust. 4 ustawy zasiłkowej).

Zasada ta ma zastosowanie także wówczas, gdy pracownik jest zatrudniony bez przerwy u tego samego pracodawcy na podstawie kolejno po sobie następujących umów o pracę. W takim przypadku przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego sumuje się wynagrodzenie wypłacone z tytułu tych umów.

Nie traktuje się jako przerwy w ubezpieczeniu przerwy przypadającej na dzień ustawowo wolny od pracy.

Jeśli jednak pracownik przed podjęciem aktualnego zatrudnienia, z tytułu którego ubiega się o świadczenie chorobowe, pracował u innego pracodawcy, wynagrodzenie uzyskane w poprzedniej firmie nie jest brane pod uwagę przy ustalaniu podstawy wymiaru świadczenia. Wyjątek stanowi przejście zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę w trybie określonym w art. 23¹ Kodeksu pracy. Wówczas bowiem ten nowy pracodawca staje się z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy. W efekcie w takim przypadku podstawę wymiaru świadczenia chorobowego ustala się na podstawie wynagrodzenia uzyskanego zarówno u poprzedniego, jak i aktualnego płatnika składek. Takie stanowisko zajął ZUS w swoim komentarzu do ustawy zasiłkowej dostępnym na stronie internetowej www.zus.pl.

Zrekompensowanie wynagrodzenia za pracę utraconego wskutek niezdolności do pracy powinno spowodować ustalenie wysokości zasiłku chorobowego na podobnym poziomie do wynagrodzenia, jakie pracownik otrzymałby, gdyby nie chorował. Zasiłek nie może być zdecydowanie wyższy ani niższy od takiego wynagrodzenia. Jak bowiem stwierdził SN w wyroku z dnia 16 maja 2006 r., sygn. akt I UK 291/05, kompensowane z ubezpieczenia społecznego może być to wynagrodzenie, którego pracownik faktycznie nie uzyskuje w związku z chorobą, czyli należne od aktualnego pracodawcy, a nie takie, które ubezpieczony osiągał w przeszłości, przed zajściem zdarzenia chronionego ubezpieczeniem chorobowym.

Powoływana przez Czytelniczkę okoliczność, że pomiędzy poprzednią a obecną niezdolnością do pracy nie minęły 3 miesiące kalendarzowe ma rzeczywiście znaczenie przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego, ale należnego u tego samego pracodawcy (patrz ramka).

W myśl art. 43 ustawy zasiłkowej, podstawy wymiaru zasiłku nie ustala się na nowo, jeżeli między okresami pobierania zasiłków zarówno tego samego, jak i innego rodzaju nie było przerwy albo przerwa była krótsza niż 3 miesiące kalendarzowe. Wskazana zasada nie ma jednak zastosowania w przypadku zmiany pracodawcy, nawet gdy pomiędzy okresami ubezpieczenia chorobowego nie było przerwy, jak miało to miejsce w przypadku pracownicy Czytelniczki.

Podstawa prawna

Ustawa z dnia 25.06.1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2017 r. poz. 1368)

Ustawa z dnia 26.06.1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2018 r. poz. 917)