Ustalanie prawa do chorobowego dla nowo zatrudnionego pracownika
Gdy pracownik jest niezdolny do pracy, to pracodawca ocenia, czy spełnia on kryteria do nabycia prawa do wynagrodzenia chorobowego, a pracodawca będący płatnikiem zasiłku dodatkowo sprawdza jego uprawnienia do zasiłku chorobowego.
Świadczenia chorobowe
Gdy pracownik staje się niezdolny do pracy, to pracodawca w pierwszej kolejności powinien ustalić, czy zachowuje on prawo do wynagrodzenia chorobowego. Jest to świadczenie należne pracownikowi na zasadach przewidzianych w Kodeksie pracy, które:
- oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego i wypłaca za każdy dzień niezdolności do pracy, nie wyłączając dni wolnych od pracy,
- nie przysługuje w przypadkach, w których pracownik nie ma prawa do zasiłku chorobowego,
- finansowane jest ze środków własnych pracodawcy.
Pracownik nabywa prawo do zasiłku chorobowego (a tym samym wynagrodzenia chorobowego) po upływie 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego. Do tego tzw. okresu wyczekiwania wlicza się poprzednie okresy ubezpieczenia chorobowego, jeżeli przerwa między nimi nie przekroczyła 30 dni lub była spowodowana urlopem wychowawczym, bezpłatnym albo odbywaniem czynnej służby wojskowej przez żołnierza niezawodowego. Jest to bardzo istotna kwestia, przede wszystkim w przypadku nowo zatrudnionych pracowników. Równie ważna jest regulacja wskazana w art. 4 ust. 3 ustawy zasiłkowej. Przepis ten dopuszcza bowiem możliwość nabycia prawa do świadczeń chorobowych od pierwszego dnia ubezpieczenia chorobowego (patrz ramka).
Od pierwszego dnia ubezpieczenia chorobowego prawo do zasiłku chorobowego przysługuje m.in.:
|
Obliczanie należności chorobowych
Po ustaleniu, że pracownik ma prawo do wynagrodzenia chorobowego i/lub zasiłku chorobowego, odpowiednio pracodawca lub płatnik zasiłku musi obliczyć wysokość tego świadczenia, a więc w pierwszej kolejności nalicza podstawę jego wymiaru.
Podstawę wymiaru świadczeń chorobowych dla pracownika stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Taka sytuacja nie dotyczy jednak pracowników nowo zatrudnionych. Przy czym omawianą podstawę wymiaru ustala się z uwzględnieniem wynagrodzenia uzyskanego u płatnika składek w okresie nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego, w trakcie którego powstała niezdolność do pracy, a zatem jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem:
- 12-miesięcznego okresu poprzedzającego powstanie niezdolności do pracy, podstawę wymiaru chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia,
- pełnego miesiąca kalendarzowego ubezpieczenia chorobowego, podstawę wymiaru chorobowego stanowi wynagrodzenie ustalone na zasadach przewidzianych w art. 37 ust. 2 ustawy zasiłkowej, które ubezpieczony będący pracownikiem osiągnąłby, gdyby pracował pełny miesiąc kalendarzowy.
Jako pełny kalendarzowy miesiąc zatrudnienia traktuje się miesiąc, w którym pracownik został zatrudniony od pierwszego roboczego dnia miesiąca. Do ustalenia podstawy wymiaru przyjmuje się wynagrodzenie za taki miesiąc. Jeżeli jednak umowa o pracę została zawarta w trakcie miesiąca, a niezdolność do pracy powstała w miesiącu następnym, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie pracownika za miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy, tj. za pełny kalendarzowy miesiąc zatrudnienia, po uzupełnieniu według określonych przez ustawodawcę zasad (przykłady).
Przykład 1 Pan Kamil został zatrudniony z dniem 2 października 2020 r., a stał się niezdolny do pracy w styczniu 2021 r. Ma prawo do wynagrodzenia chorobowego należnego, z uwagi na wiek pracownika przez 33 dni w roku kalendarzowym. Do ustalenia podstawy jego wymiaru pracodawca przyjął wypłacone pracownikowi wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe zatrudnienia, tj. za listopad i grudzień 2020 r. Ponieważ pracownik został zatrudniony z dniem 2 października 2020 r., a więc od drugiego dnia roboczego (1 października 2020 r. przypadał na czwartek będący dniem roboczym), miesiąc ten nie został potraktowany jako pełny miesiąc kalendarzowy, a tym samym nie został uwzględniony w podstawie.
Pani Monika została zatrudniona od 2 listopada 2020 r. (1 listopada 2020 r. to Wszystkich Świętych). Od 4 do 10 stycznia 2021 r. pracownica jest niezdolna do pracy z powodu choroby. Za czas tej niezdolności przysługuje jej wynagrodzenie chorobowe. Podstawę jego wymiaru stanowi wynagrodzenie wypłacone jej za listopad i grudzień 2020 r.
Pan Mateusz został zatrudniony od 11 grudnia 2020 r., a od 4 do 10 stycznia 2021 r. jest niezdolny do pracy. Podstawę wymiaru przysługującego pracownikowi wynagrodzenia chorobowego stanowi uzupełnione wynagrodzenie pracownika za styczeń 2021 r., a więc wynagrodzenie miesięczne określone w umowie o pracę, na podstawie którego powstał stosunek pracy. Pracownikowi przysługuje bowiem wynagrodzenie w stałej miesięcznej wysokości. |
Wypłata chorobowego
Płatnicy składek uprawnieni do wypłaty zasiłków zobowiązani są do ich wypłaty w terminach przyjętych dla wypłaty wynagrodzeń lub dochodów, nie później jednak niż w ciągu 30 dni od daty złożenia dokumentów niezbędnych do stwierdzenia uprawnień do zasiłków.
Jeżeli płatnik składek nie wypłacił zasiłku w terminie, o którym mowa wcześniej, jest on obowiązany do wypłaty odsetek od tego zasiłku w wysokości i na zasadach określonych w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych.
Jeśli nie znalazłeś informacji, której szukasz, wejdź do serwisu | ||
www.Zasilki.pl » |
Serwis Głównego Księgowego
Gazeta Podatkowa
Terminarz
20.11.2024 (środa)
16.12.2024 (poniedziałek)
DRUKI
Darmowe druki aktywne
WSKAŹNIKI
Bieżące wskaźniki wraz z archiwum
KALKULATORY
Narzędzia księgowego i kadrowego
PRZEPISY PRAWNE - Prawo pracy
Ustawy, rozporządzenia - teksty ujednolicone
FORUM - Prawo pracy
Forum aktywnych księgowych i kadrowców
|