Pracownik w podróży służbowej - Dodatek do Gazety Podatkowej nr 54 (1408) z dnia 6.07.2017
Pojęcie podróży służbowej
Ustawową definicję podróży służbowej zawiera art. 775 K.p. Zgodnie z jego § 1, podróżą służbową pracownika jest wykonywanie na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy pracownika. Warto przy tym zwrócić uwagę na fakt, iż dopiero jednoczesne spełnienie warunków wynikających z przedstawionej definicji, daje pracownikowi prawo do świadczeń na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Powyższe potwierdził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 22 lutego 2008 r., sygn. akt I PK 208/07, uznając, że tylko łączne spełnienie omawianych cech daje podstawy do kwalifikowania danego wyjazdu jako podróży służbowej pracownika.
Kiedy mamy do czynienia z podróżą służbową wyjaśnił Sąd Apelacyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 18 kwietnia 2013 r., sygn. akt III AUa 1388/12. Uznał w nim, że o podróży służbowej można mówić wyłącznie w sytuacji delegowania narzuconego pracownikowi w drodze polecenia pracodawcy. Inaczej należy zaliczać przypadki zawarcia przez strony porozumienia w sprawie wykonywania przez pracownika określonej pracy w ramach oddelegowania. Zawarcie takiego porozumienia lub zmiana miejsca pracy w drodze wypowiedzenia zmieniającego prowadzą bowiem do czasowej zmiany miejsca pracy określonego w umowie, co wyklucza możliwość uznania, że pracownik przebywa w podróży służbowej.
Pracownikowi odbywającemu podróż służbową przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z tą podróżą. Jednak należności te mają służyć kompensowaniu wydatków ponoszonych przez pracownika w odbywanej doraźnie podróży służbowej, a nie wykonującego pracę, polegającą na stałym pokonywaniu przestrzeni.
W przypadku porozumienia się stron w zakresie czasowej zmiany miejsca świadczenia pracy nie mamy do czynienia z podróżą służbową.
W kontekście uznawania danego wyjazdu za podróż służbową można przywołać stanowisko jakie zajął Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 24 listopada 2011 r., sygn. akt I UK 167/11. Stwierdził w nim, że diety i inne należności wypłacane z tytułu podróży służbowych nie mają charakteru wynagrodzenia za pracę, więc nie podlegają składkom na ubezpieczenia społeczne. Tym samym świadczenia te nie mogą być wypłacane w przypadku, gdy danego wyjazdu nie sposób kwalifikować jako podróży służbowej, wobec niespełnienia wszystkich jej cech.
Diety i inne świadczenia wypłacane w związku z podróżami służbowymi nie są składnikami wynagrodzenia, o przyznaniu których decyduje swobodnie pracodawca, lecz świadczeniami, do których prawo zostało uzależnione od spełnienia warunków pozwalających na zakwalifikowanie danego wyjazdu jako podróży służbowej. Potwierdza to zasadę, zgodnie z którą samo wystawienie polecenia wyjazdu służbowego nie daje podstaw do zaliczania danego zadania jako podróży służbowej, jeśli pracownik nie opuszcza stałego miejsca pracy, wykonując prace wchodzące w zakres normalnych obowiązków wynikających z zajmowanego przez niego stanowiska. Potwierdza to wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 listopada 2011 r., sygn. akt II UK 114/09, w którym uznano, że objęcie poleceniem wyjazdu zwykłych czynności pracowniczych, które stanowią istotę stosunku pracy, wykonywanych na umówionym miejscu pracy obejmującym pewien obszar, nie prowadzi do uznania, że wykonujący je pracownik przebywa w podróży służbowej.
| Jeśli nie znalazłeś informacji, której szukasz, wejdź do serwisu | ||
| www.RozliczenieDelegacji.pl » |
Serwis Głównego Księgowego
Gazeta Podatkowa
z obszernym komentarzem »
Firma »
Aplikacja mobilna dla Księgowych »
Księgowego,Kadrowego,VAT »
Serwisy internetowe »
Pobierz darmową aplikację »
Posłuchaj »
Terminarz
20.12.2024 (piątek)
15.01.2025 (środa)
DRUKI
Darmowe druki aktywne
WSKAŹNIKI
Bieżące wskaźniki wraz z archiwum
KALKULATORY
Narzędzia księgowego i kadrowego
PRZEPISY PRAWNE - Prawo pracy
Ustawy, rozporządzenia - teksty ujednolicone
FORUM - Prawo pracy
Forum aktywnych księgowych i kadrowców
| ||||||||||||
|
||||||||||||